നിനക്കായ്‌...

നിന്റെ മനസിലൊരീണമാവാൻ,
ഞാൻ എത്ര കൊതിയാർന്നു കാത്തിരിപ്പൂ..
നിനത്മഹാരത്തിൽ പുഷ്പ്പമാവാൻ
ഞാനെത്ര നാളായി തപസ്സിരിപ്പൂ
               
                എത്രെയെത്രയായി കാണാതെയെന്നുള്ളിൽ               
                 അത്രമാത്രം സ്നെഹമായി നീ നിറയുന്നു
                ഈ നറുനിലാവതു ചൊല്ലിയില്ലേ?
                ഈ കാറ്റും നിന്നൊടൊന്നും ഓതിയില്ലേ?
ഒരു ചിത്രഷലഭമായി മാറാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ
നിന്നിലെ മധുരങ്ങ്‌ള്‍ തേടിയെത്താം
ഒരു കൊച്ചുനക്ഷത്രമാവാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ
കൺകുളിർക്കെ നിന്നെ നോക്കിനിൽക്കാം
ആരൂരുമറിയാതെ എൻ ഹൃദയം
നിനക്കായി മാത്രം നൽകീടാം ഞാൻ...
              
               വേഴാമ്പലായി ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം;
               മഴയായി നീ പെയ്യുമെങ്കിൽ...
               സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം തളിർക്കുമെങ്കിൽ..
               എന്നരികിൽ  നീ അണയുമെങ്കിൽ..!!

പിറവി

ബ്ലോഗുകള്‍ വായിച്ചപ്പോള്‍ തോന്നി എനിക്കും ഒന്ന് തുടങ്ങണമെന്ന്...
എല്ലാവരെയും പോലെ വിചാരങ്ങളും    വികാരങ്ങളും  പങ്കുവയ്ക്കാന്‍..കോറിയിടാന്‍...എന്റെതുമാത്രമായ ഒരു സ്ഥലം..
അങ്ങനെയാണ് തുടങ്ങിയത്.....
ഓരോ പ്രാവശ്യവും എഴുതാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ എന്തോ പിന്നോട്ട് വലിക്കുന്നു..
ആ ഉള്‍വലിവ്;
എനിക്ക് എഴുതാനുള്ള പ്രതിഭയില്ലാന്നിട്ടാണോ ..?
അതോ എപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സും ഞാനും മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന ലോകത്തീന്നു പുറത്തു വരാനുള്ള മടിയാണോ..?
അതുമല്ലെങ്കില്‍ എന്റെ inferioroty complex ആണോ...?
എനിക്കറി യില്ല
എഴുതണമെന്നുണ്ട്..
എഴുതാനുമുണ്ട്...
കുറെയേറെ...
അനുഭവങ്ങള്‍ ...
വേദനകള്‍ ...
സ്വപ്നങ്ങള്‍ ...
മുറിപാടുകള്‍ .....
ഏന്തേ എഴുതാനവാത്തൂ..?ഏന്തേ എന്റെ മനസ്സു മടിക്കുന്നു..???