ഓണാശംസകള്‍ ...

പ്രവാസിയുടെ ജീവിതത്തിലെ നഷ്ട്ടങ്ങളില്‍ ഒന്ന് കൂടി എഴുതിച്ചേര്‍ക്കാന്‍ ..വീണ്ടും ഒരു ഓണം ..
എന്റെ എല്ലാ കൂട്ടുകാര്‍ക്കും ആശംസകളോടെ- സ്നേഹപൂര്‍വ്വം അലീന

അമ്മ...

മാനവരാശിയുടെ ചുണ്ടിലെ ഏറ്റവും മനോന്ജ്ഞ പദം "അമ്മ' എന്നും ഏറ്റവും മനോഹരമായ സംബോധന "എന്റെ അമ്മേ.." എന്നുമാകുന്നു.പ്രതീക്ഷയും സ്നേഹവും നിറഞ്ഞ പദം ആണത്.  ഹ്രദയത്തിന്റെ  ആഴങ്ങളില്‍ നിന്ന് വരുന്ന ദയാമധുരമായ പദം...

അവള്‍ ദുഃഖത്തില്‍ നമ്മുടെ ആശ്വാസമാണ് ...ക്ലേശങ്ങളില്‍ നമ്മുടെ പ്രതീഷയാണ്‌ ;ബലഹീനതയില്‍ നമ്മുടെ ശക്തിയാണ്; അവള്‍ സ്നേഹത്തിന്റെയും കാരുണ്യത്തിന്റെയും സഹാനുഭുതിയുടെയും മാപ്പിന്റെയും ഉറവിടമാണ്...

                                                                                                  

                                                               - ഖലീല്‍ ജിബ്രാന്‍ -(ഒടിഞ്ഞ ചിറകുകള്‍ )

വായന ഒരു ഭ്രാന്തായി മാറിയ കാലമുണ്ടായിരുന്നു..വായിച്ചു കൂട്ടിയ പുസ്തകങ്ങള്‍ക്ക് കണക്കില്ല...അന്നേയുള്ള ശീലമാണ് ഇഷ്ട്ടമായ വരികള്‍ എഴുതിവെക്കുക എന്ന്..അങ്ങനെ എഴുതിവെച്ച ചില വരികള്‍ ..

ഇപ്പൊ...

അമ്മയെന്ന വാത്സല്യം ഒന്നടുത്തരിയാന്‍ മനസ്സ് പിടയുന്ന പോലെ..പിടച്ചിലും ,വേദനകളും,പൊട്ടത്തരങ്ങളും എനിക്ക് പങ്കിടാന്‍ സ്വപ്നകൂടല്ലേ ഉള്ളു ...പേര് പോലെതന്നെ ഒരു  "സ്വപ്നകൂട്"

ഏകാന്തത

" ഏകാന്തതയ്ക്ക്  പട്ടുപോലെ മാര്‍ദവമുള്ള കൈകളുണ്ട്‌.എന്നാല്‍ ശക്തമായ വിരലുകള്‍ കൊണ്ട് അത്  ഹ്ര്ധയത്തെ മുറുക്കി പിടിക്കുന്നു..ദുഃഖംകൊണ്ട് വേദനിപ്പിക്കുന്നു.
ഏകാന്തത ദുഖത്തിന്റെ കൂട്ടുകാരനാണ്..ആത്മീയനന്ദത്തിന്റെ സഹചാരിയും.."

പെയ്തൊഴിയാതെ...

ഇന്നെന്റെ മനസിലും കാരമേഘങ്ങലാണ്
അത് പെയ്യാനാവാതെ വിങ്ങി വിങ്ങി നില്‍കുകയാണ്‌..
പെയ്തു തുടങ്ങിയാല്‍ പേമാരിയായി മാറുമോ എന്ന  ഭയത്താല്‍ ..
................................................................................................
................................................................................................
................................................................................................

ഒരു കുളിര്തെന്നലിനെ എനിക്ക് കാത്ത്തിരിക്കാനില്ല..
ഒരു സൂര്യകിരണം വെളിച്ചം വിതരുമെന്നു പ്രതീഷിക്കാനും....
...............................................................................................
...............................................................................................

എന്റെ മനസ്സില്‍ തെളിയുന്നത് ഒരേ ഒരു ആശ്രയംമാണ്..
ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും അവസാനത്തെ,അവസാനം ഇല്ലാത്ത അത്താണി..
"അമ്മ...!!!"
ആ മടിയിലോന്നു തല ചായ്ച്ചു കിടക്കാന്‍ ..
മുടിയിലൂടെ ഓടുന്ന വിരലിന്റെ വാത്സല്യം അറിയാന്‍...
എന്റെ മനസ്സ് കൊതികുകയാണ്..
അതിനിനിയും  കാലങ്ങളേറെ കാത്തിരിക്കണം എന്ന് തിരിച്ചറിയുമ്പോള്‍
വീണ്ടും പെയ്യാന്‍ വിതുബുന്നു ഞാന്‍...!!!

തിരിച്ചു വരവ്

ജൂണ്‍ മാസം...
നാട്ടില്‍ ;
ആരവങ്ങളോടെ മഴത്തുള്ളികള്‍ പെയ്തു തിമിര്‍കുന്നുണ്ടാവണം..
പുതിയ കുടയും ബാഗും പുത്തന്‍ പുസ്തകങ്ങളുടെ  മണവുമായി കുട്ടികളും...
ഇതൊക്കെ ഈ മരുഭുമിയിലിരുന്നു ഭാവനയില്‍ കാണാനേ കഴിയു
ഇവിടെ exam ,revision ,reports ..അതിനിടയില്‍ മൂക്കുക്കുത്തി കിടക്കുകയാണ് ..
ജൂണ്‍ 16 നു സ്കൂള്‍ അടക്കും..പിന്നെ നീണ്ട 3 മാസതോളമുള്ള summer holidays
ആ ദിവസങ്ങള്‍ എന്നെ അതിലേറെ പേടിപ്പിക്കുന്നു..

ഇനി ബ്ലോഗും ഞാനും മാത്രമുള്ള ഒരു ലോകം...
അന്നെനിക്ക് പകര്‍ത്താന്‍ എന്റെ മനസ്സുണ്ട്..
അതില്‍ കടലിനെക്കാളും ചീറിയടിക്കുന്ന തിരമാലകളുണ്ട്..
വേദനയുടെ..നഷ്ട്ടങ്ങളുടെ..സ്വപ്നസാഫല്യത്തിന്റെ..നിരാശയുടെ..
എല്ലാം എനിക്കെഴുതണം ...

(അതിനു മുന്പ് മലയാളം എഴുതാന്‍ പഠിക്കണം.)

നിനക്കായ്‌...

നിന്റെ മനസിലൊരീണമാവാൻ,
ഞാൻ എത്ര കൊതിയാർന്നു കാത്തിരിപ്പൂ..
നിനത്മഹാരത്തിൽ പുഷ്പ്പമാവാൻ
ഞാനെത്ര നാളായി തപസ്സിരിപ്പൂ
               
                എത്രെയെത്രയായി കാണാതെയെന്നുള്ളിൽ               
                 അത്രമാത്രം സ്നെഹമായി നീ നിറയുന്നു
                ഈ നറുനിലാവതു ചൊല്ലിയില്ലേ?
                ഈ കാറ്റും നിന്നൊടൊന്നും ഓതിയില്ലേ?
ഒരു ചിത്രഷലഭമായി മാറാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ
നിന്നിലെ മധുരങ്ങ്‌ള്‍ തേടിയെത്താം
ഒരു കൊച്ചുനക്ഷത്രമാവാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ
കൺകുളിർക്കെ നിന്നെ നോക്കിനിൽക്കാം
ആരൂരുമറിയാതെ എൻ ഹൃദയം
നിനക്കായി മാത്രം നൽകീടാം ഞാൻ...
              
               വേഴാമ്പലായി ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം;
               മഴയായി നീ പെയ്യുമെങ്കിൽ...
               സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം തളിർക്കുമെങ്കിൽ..
               എന്നരികിൽ  നീ അണയുമെങ്കിൽ..!!

പിറവി

ബ്ലോഗുകള്‍ വായിച്ചപ്പോള്‍ തോന്നി എനിക്കും ഒന്ന് തുടങ്ങണമെന്ന്...
എല്ലാവരെയും പോലെ വിചാരങ്ങളും    വികാരങ്ങളും  പങ്കുവയ്ക്കാന്‍..കോറിയിടാന്‍...എന്റെതുമാത്രമായ ഒരു സ്ഥലം..
അങ്ങനെയാണ് തുടങ്ങിയത്.....
ഓരോ പ്രാവശ്യവും എഴുതാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ എന്തോ പിന്നോട്ട് വലിക്കുന്നു..
ആ ഉള്‍വലിവ്;
എനിക്ക് എഴുതാനുള്ള പ്രതിഭയില്ലാന്നിട്ടാണോ ..?
അതോ എപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സും ഞാനും മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന ലോകത്തീന്നു പുറത്തു വരാനുള്ള മടിയാണോ..?
അതുമല്ലെങ്കില്‍ എന്റെ inferioroty complex ആണോ...?
എനിക്കറി യില്ല
എഴുതണമെന്നുണ്ട്..
എഴുതാനുമുണ്ട്...
കുറെയേറെ...
അനുഭവങ്ങള്‍ ...
വേദനകള്‍ ...
സ്വപ്നങ്ങള്‍ ...
മുറിപാടുകള്‍ .....
ഏന്തേ എഴുതാനവാത്തൂ..?ഏന്തേ എന്റെ മനസ്സു മടിക്കുന്നു..???

മോഹങ്ങള്‍ ..

" സ്നേഹം സഹനത്തിന് വഴിമാറിയപ്പോള്‍ .....
   എന്റെ മോഹങ്ങള്‍ക്ക് മുഖം നഷ്ടമായി ...
   മോഹത്തിന്‍ നാമ്പുകള്‍  വാടാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ,
   ഞാനെന്റെ കിനാക്കളെ മറക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ..
  
   മറവിതന്‍ കറുത്ത ചായം കൊണ്ട് ..
   ഞാന്‍ നിന്നെ മൂടാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ...
   അറിയുന്നു ഞാന്‍-എന്‍ ആത്മാവിന്‍ വേദന...
   അറിയുന്നില്ലെന്നു നടിക്കുമ്പോഴും....!"

മകന്‍ മഹാത്മ്യം ..

എന്റെ മോന് (4 വയസ്സ്) ;റൂമിലെ ബോറടി മാറ്റാനും മറ്റുകുട്ടികളുടെ കൂടെ ഇടപഴകാനും വേണ്ടിയാണു പ്ലേ സ്കൂളില്‍ വിട്ടത്. പോയി തുടങ്ങിയ കാലത്ത് ഇംഗ്ലീഷ് അവനു മനസിലാവുമായിരുന്നു,പക്ഷെ സംസാരിക്കാന്‍ അറിയുമായിരുന്നില്ല...

പിന്നെ പിന്നെ മുറി വാക്കുകള്‍ പറയാന്‍ തുടങ്ങി,അത് ഇംഗ്ലീഷ് ആണെന്നും വാക്കുകള്‍ ആണെന്നും ഞങ്ങള്‍ ഊഹിക്കുകയായിരുന്നു. വാക്കുകള്‍ പിന്നീട് sentence  കളിലേക്ക് വഴിമാറി...അത് പിന്നീടു ഇംഗ്ലീഷ് മാത്രമേ  പറയൂ  എന്ന അവസ്ഥയിലായി..

ഒരു ദിവസം chair ഇല്‍ ഇരുന്നു എന്തോ പണിയോപ്പികുകയാണ് ..അതിനിടയില്‍ പറയുന്നു...

oh my god ..i go fell down  ...

ഇത് സാമ്പിള്‍ വെടിക്കെട്ട്‌..ഇങ്ങനെ ഏത്ര ...

playing i 'm me here ..

i bathroom want go...

i eat kitchen u eat table..(i'll eat from kitchen)..

ഉമ്മീ  എന്ന് വിളിക്കുന്ന മോന്‍ പുറത്തിറങ്ങിയാല്‍ "mummy " എന്നും "പപ്പാ"  എന്നുമേ വിളിക്കു..

എത്ര വിലക്കിയാലും അജയ് അതാണ് വിളിക്കുക എന്ന വാദമാണ് പിന്നെ..

എവിടെപോയാലും അവന്റെ മുറി ഇംഗ്ലീഷ് ലെ സംസാരിക്കു..

അത് discourage  ചെയ്താലും അജയ് അങ്ങനെയാണത്രേ .

(അജയ് അവന്റെ പ്ലേ സ്കൂളിലെ ഫ്രണ്ട് ആണ്..)

ഒരു ദിവസം ബസില്‍ പുറത്തെവിടെയോ പോവാണ്..അപ്പൊ തുടങ്ങി സംസാരം..

എന്നും ഇംഗ്ലീഷ്-ഇല്‍ മാത്രം സംസാരിച്ച അവന്‍ അന്ന് മലയാളത്തില്‍ ഉറക്കെ back -ഇല്‍ ഇരിക്കുന്ന അവന്റെ ബാബയോട`ചോദിക്ക്യാണ്.. ബാബാ ...എന്താണ് ഇമ്മിന്റെ വയറ്റില്‍ കുഞ്ഞു ബേബി യുണ്ടാവാത്തെ??????????????

ബസ്‌ നിറയെ മലയാളികളും...ഉരുകിപോയെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ മതിയല്ലോ..

ഇനിയുമുണ്ട് കഥകള്‍ ഏറെ.

സാഫല്യം....

ഒരുപാടു കാലത്തെ സ്വപ്നസാഫല്യം...

നിറഞ്ഞുതുളുമ്പുകയാണു എന്റെ മനസ്സ്‌....

ബ്ലോഗുകൾ വായിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ മുതൽ മനസ്സിൽ മൊട്ടിട്ട മോഹം...

സഹായം ചോദിക്കാൻ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല...

പ്രോൽസാഹിപ്പിക്കാനും....

അനേഷ്വണമായിരുന്നു  പിന്നീട്‌..

അങ്ങനെ "ആദ്യാക്ഷരി" കണ്ടെത്തി..

കടപ്പാട്‌ മറക്കില്ല...ഒരിക്കലും...

ഇത്രയും കാലം വായിച്ചേ പരിചയമുള്ളു..ആദ്യമായി എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുകയാണു..

കൂടെയുണ്ടാവും എന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു...തെറ്റുകൾ തിരുത്താനും..കൈപിടിച്ചു നടത്താനും...